Σάββατο 30 Απριλίου 2011

Λάκης Σάντας: ΟΥΝΝΟΙ, ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΑΔΑ!


Όταν το Μέτωπο της Μακεδονίας έσπασε και η Μπότα των Ναζί κατέβαινε και μας πλάκωνε στο στήθος, η πρώτη μου σκέψη ήταν να φύγω με τα υποχωρούντα στρατεύματα για την Αίγυπτο για να συνεχίσω εκεί τον πόλεμο. Λογάριασα, όμως, χωρίς τα Στούκας, τα οποία δεν άφησαν ούτε καρυδότσουφλο στον Σαρωνικό κόλπο. Κι έτσι, ανάμεσα στις φλόγες και στις βόμβες των Στούκας, είδα να βυθίζονται οι ελπίδες μου για την Αίγυπτο, κι έμεινα.
Μπήκαν στην Αθήνα μας μια Κυριακή κι έστησαν αμέσως την πολεμική τους σημαία σ’ έναν ψηλό κοντό, πάνω στα αθάνατα μάρμαρα της Ακρόπολης.Άπειρα μάτια ελληνικά εδάκρυσαν το πρωινό εκείνο, βλέποντας το σύμβολο των Ούννων να λερώνει το μοναδικό μνημείο του πολιτισμού και της λευτεριάς, τον Παρθενώνα.
Έτσι εδάκρυσαν και τα δικά μου. Μα… ύστερα τα βλέφαρά μου σφίχτηκαν κι άστραψαν από μια φλόγα που θα μπορούσε να λιώσει και ατσάλι ακόμη, κι ήταν αυτή, η φλόγα της συγκρατημένης λύσσας εναντίον τους.
Ήταν η φλόγα που μου έλεγε ότι κάτι πρέπει να τους κάνω. Κάτι μεγάλο, κάτι που να τους μαστιγώσει σε εκείνα τα αγέρωχα γουρουνίσια μούτρα τους, κάτι προσβλητικό, κάτι που να τους κάνει να κατεβάσουν εκείνα τα κρύα γαλανά, χωρίς οίκτο κτηνώδη μάτια τους. Κάτι συμβολικό που να τους χτυπήσει όλους μαζί σαν χώρα, σαν λαό, και προ παντός, σαν στρατό.
Την ίδια φλόγα είδα τότε στα μάτια πολλών φίλων μου, αλλά προ παντός τη διέκρινα και την γνώρισα στα μάτια του Μανώλη του Γλέζου, του συμμαθητή μου. Κυτταχτήκαμε στα μάτια και χωρίς κουβέντες συνεννοηθήκαμε. Αρχίσαμε να σκεφτόμαστε τι θα κάνομε. Εν τω μεταξύ, οι Ναζίδες είχαν αρχίσει επιχειρήσεις εναντίον της Κρήτης. Πηγαίναμε στο Φάληρο μόνοι μας και μπρος στα αφρισμένα κύματα σκεφτόμαστε τι να τους κάνομε ακούγοντας από πάνω μας τη Λουφτβάφε να μεταφέρει αλεξιπτωτιστές για την Κρήτη.
Οι μέρες περνούσαν… Είχε περάσει ένας μήνας που κατέλαβαν την Αθήνα και η Κρήτη είχε λυγίσει. Πολεμούσαν ακόμη τα παλικάρια μας μαζί με τους Εγγλέζους σε μερικά σημεία.
Κι έξαφνα ένα δειλινό που ήμαστε στο Ζάππειο και ο ήλιος έγερνε λούζοντας τον ορίζοντα με εκείνα τα χρώματα που μόνο ο αττικός ουρανός έχει, τα μάτια μας γύρισαν στον βράχο της Ακροπόλεως. Μέσα στο υπέροχο φόντο της δύσης σταθήκαμε και κυττούσαμε. Και τότε… το βλέμμα μας έπεσε πάνω στη σημαία τους που υπερήφανα κυμάτιζε ψηλά-ψηλά και η βαριά σκιά της πλάκωνε καταθλιπτικά όλη την Αθήνα, όλη την αττική γη.
Να τι πρέπει να τους κάνομε! Ήρθε η σκέψη σαν σπίθα. Να τους την πάρομε. Να την γκρεμίσομε και να την ξεσχίσομε και να πλύνομε έτσι τη βρωμιά από τον Ιερό Βράχο. Την είχαν στήσει αυτήν την ίδια την πολεμική τους σημαία οι Ναζί θριαμβευτικά ως τότε στη Βαρσοβία, στη Βιέννη, στην Αμβέρσα, στη Νορβηγία, στο Παρίσι και στο Βελιγράδι και απειλούσαν να τη στήσουν σε όλο τον κόσμο τότε. Μα εδώ είναι Ελλάδα. Είναι η μικρή χώρα που απ’ αυτή ξεπετάχτηκε η φλόγα του Πολιτισμού. Είναι η χώρα που δίνει το παράδειγμα πάντα στις κρίσιμες στιγμές της Ιστορίας.
Ήταν πολύ απλό μα και πολύ Μεγάλο. Μια σημαία σήκωσε στις 25 Μαρτίου 1821 ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, μια σημαία θα κατεβάζαμε και μεις στις 31 Μαϊου 1941. Συμβολικό το πρώτο, συμβολικό και το δεύτερο. Μια φούχτα άνθρωποι τότε απειλούσαν την Πανίσχυρη Τουρκική Αυτοκρατορία. Δυο παιδιά εμείς, θα προσβάλλαμε το φοβερό τότε Γ΄ Ράιχ. Και βάλαμε σ’ ενέργεια αμέσως το σχέδιο.
Πήραμε απ’ την Εθνική Βιβλιοθήκη τη Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια και διαβάσαμε στη λέξη Ακρόπολις. Εκεί είδαμε όλες τις σπηλιές ή τρύπες που έχει ο βράχος της Ακροπόλεως από την εποχή εκείνη και καταλάβαμε ότι μόνον από ένα σπήλαιο -που είναι στο εσωτερικό του βράχου της Ακροπόλεως και λέγεται Πανδρόσειον άντρον” και στο οποίο κατά τη Μυθολογία εκατοικούσε ο ιερός όφις της θεάς Αθηνάς και του πήγαιναν οι ιέρειες του ναού του Παρθενώνα και έτρωγε μηλόπιττες στις εορτές των Παναθηναίων- ότι μόνον απ’ αυτήν την τρύπα, που έβγαινε σε ένα βάθρο δίπλα στο Ερεχθείο, θα μπορούσαμε να ανεβούμε στην Ακρόπολη χωρίς να μας δουν οι Γερμανοί φρουροί. Την άλλη μέρα κιόλας πήγαμε και ανεβήκαμε σαν επισκέπτες στην Ακρόπολη και είδαμε πού ακριβώς είναι αυτή η σπηλιά από την οποία θα ανεβαίναμε την νύκτα. Πέρασε κι αυτή η ημέρα και ήλθε η επομένη, η 30ή Μαϊου 1941. Είχαμε ακούσει το βράδυ από το ραδιόφωνο το Λονδίνο που μας είπε ότι η Κρήτη εγκατελείφθη πια.
Πρωί πρωί οι Ούννοι με τις εφημερίδες τους και με προκηρύξεις μας ανήγγειλαν γεμάτοι κομπασμό και υπερηφάνεια ότι κατέλαβαν και την τελευταία γωνιά της Ελλάδας, την ηρωική Κρήτη.
Δεν ξέρω τι ήταν εκείνο που ένιωθα, μα μου φαίνεται πως ήταν ένα παράπονο μαζί με δυνατό πυρετό. Περίμενα μ’ αγωνία να βραδιάσει. Επιτέλους βράδιασε. Συναντηθήκαμε με τον Μανώλη και ξεκινήσαμε. Όπλα δεν είχαμε τότε. Είχα πάρει μαζί μου μόνον ένα φαναράκι ηλεκτρικό κι ένα μαχαιράκι. Φτάσαμε. Κάναμε μια βόλτα στα Προπύλαια μέχρι να φτάσει η ώρα 9:30 μ.μ. Τότε είδαμε τους Γερμαναράδες να είναι μαζεμένοι μέσα στο δωμάτιο της εισόδου και να πίνουν κρασί και μπίρες, έχοντας και μερικές κακές Ελληνίδες, απ’ αυτές που πουλάν τον έρωτά τους στα Προπύλαια που είχαν το Φρουραρχείο. Ακούγαμε απόμακριά τα κτηνώδη χάχανά τους και τα τραγούδια τους και σφίγγαμε ακόμη περισσότερο τα δόντια μας. Όταν έφτασε η ώρα, κυτταχθήκαμε. Ίσως να μην ξαναβλέπαμε τον ήλιο ν’ ανατέλλει. Είναι αλήθεια ότι νιώθαμε ένα δυνατό χτυποκάρδι μα αυτό δεν ακουγόταν παραέξω. Τα στήθη μας τα ελληνικά το πνίγανε. Είναι γλυκός ο θάνατος όταν πεθαίνεις για τα ιδανικά σου. Σ’ αυτές τις στιγμές δεν έχεις παρά να θυμηθείς την Ιστορία. Να θυμηθείς τον Λεωνίδα στις Θερμοπύλες, να θυμηθείς τον Αθανάσιο Διάκο ή το Μεσολόγγι ή τον πόλεμο της Αλβανίας κι είσαι εντάξει. Σφίξαμε τα χέρια, πηδήξαμε τα σύρματα, μπήκαμε ανάμεσα στα δέντρα. Συρθήκαμε με την κοιλιά και φτάσαμε στη σπηλιά. Μπήκαμε μέσα ψηλαφητά κρατώντας και την αναπνοή μας ακόμη. Αρχίσαμε να σκαρφαλώνομε ως τα μαδέρια της σκαλωσιάς που είχαν φτιάξει οι αρχαιολόγοι για ανασκαφές.
Κάτω μας το βάραθρο άνοιγε το μαύρο του στόμα να μας καταπιεί στο πρώτο ξεγλίστρημα. 40 μέτρα κάτω κατέβαινε η σπηλιά και κατόπιν ανοιγότανε το χείλος ενός ξεροπήγαδου, άλλα καμιά δεκαριά μέτρα. Σιγά-σιγά σκαρφαλώσαμε και κάνοντας μια τελευταία έλξη βγήκαμε στο επάνω βάθρο. Ανεβήκαμε μερικά μαρμάρινα σκαλιά και σηκώσαμε τα κεφάλια μας να δούμε.
Ήταν ένα τέταρτο το φεγγάρι. Και καθώς το ασημένιο του φως έλουζε τα ιερά εκείνα μνημεία του άπαντου της Τέχνης και της Ομορφιάς, νιώσαμε μέσα μας ν’ ατσαλώνομε. Είδαμε με τα μάτια της ψυχής μας τους αθάνατους προγόνους μας να στέκονται σιωπηλοί και μεγαλοπρεπείς μες στις χλαμύδες τους τριγύρω μας και να μας κυττάνε ερωτηματικά αν θα κάνομε το καθήκον μας ή όχι. Αν και δεν πολυπιστεύω στο μοιραίο, εν τούτοις εκείνες τις στιγμές νομίζω ότι το μοιραίο της φυλής μας έριξε τον κλήρο σε μας…
Προχωρήσαμε συρτά με την κοιλιά. Μας χώριζαν περίπου 50-60 μέτρα απ’ τον κοντό που είχαν τη σημαία τους. Χωριστήκαμε και πηγαίναμε ανάμεσα στα μάρμαρα, πετώντας κάθε τόσο πέτρες μήπως ήταν κανένας Γερμανός σκοπός κρυμμένος. Όταν φτάσαμε κοντά στον κοντό είδαμε την ξύλινη σκοπιά τους. Πετάξαμε πάλι κάνα-δυο πέτρες κι όταν είδαμε ότι ήταν ησυχία σηκωθήκαμε όρθιοι και προχωρήσαμε θαρρετά. Φτάσαμε στον κοντό.
Ψηλά κυμάτιζε η σημαία τους. Λύσαμε το συρματόσχοινο και τραβήξαμε για να την κατεβάσομε. Μα την είχαν μπλέξει στην κάτω άκρη της με τα τρία συρματόσχοινα που στήριζαν τον κοντό. Κρεμόμαστε κι οι δυο για να την κατεβάσομε μα δεν κατέβαινε. Αρχίσαμε τότε με τη σειρά να σκαρφα- λώνομε στον σιδερένιο κοντό για να την φτάσομε και να την κόψομε. Μα ήταν 20 μέτρα ο κοντός και λείος κι ήταν αδύνατο να την φτάσομε. Κουρασμένοι σταθήκαμε για λίγο κι απογοητευτήκαμε, σκεφτόμαστε τι να κάνομε.
Να φύγομε χωρίς την σημαία τους λάφυρο, δεν το σκεφτήκαμε ούτε μια στιγμή. Και μέσα στην ένταση της σκέψης μας, σκεφτήκαμε ότι πρέπει να σπάσομε τα τρία συρματόσχοινα για να μπορέσομε να την κατεβάσομε.
Αρχίσαμε τότε με τα χέρια μας, με τα δόντια μας, με ό,τι μπορούσαμε να προσπαθούμε να ξεκολλήσομε τα συρματόσχοινα απ’ τους σκουρασμένους χαλκάδες με τους οποίους κρατιότανε στα γύρω μάρμαρα. Κραυγή ενθουσιασμού μου ξέφυγε όταν έσπασε το πρώτο. Κατόπιν έσπασε και το δεύτερο και μετά το τρίτο. Αμέσως ξεμπλέξαμε τα συρματόσχοινα και τότε το μισητό σύμβολο του φασισμού κατέβηκε. Ήταν μια τεράστια σημαία 4 μ. μήκος και 2 μ. πλάτος. Στη μέση είχε τον αγκυλωτό σταυρό και στην απάνω άκρη τον γοτθικό πολεμικό σταυρό του Κάιζερ.
Με λύσσα την κόψαμε απ’ το συρματόσχοινο και την μαζέψαμε. Σχίσαμε από ένα κομμάτι απ’ τον αγκυλωτό σταυρό. Την υπόλοιπη την κάναμε ρολό και την πήραμε. Είχαν περάσει τρεις ώρες περίπου απ’ την ώρα που είχαμε ξεκινήσει. Το φεγγάρι είχε χαθεί και μαζί μ’ αυτό και οι οπτασίες των προγόνων μας ευχαριστημένες. Ο αέρας μας δρόσιζε τα φλογισμένα πρόσωπά μας και μας έφερνε από μακριά τα χάχανα των Γερμαναράδων.
“Α! τώρα γελάστε και τραγουδείστε όσο θέλετε, αύριο το πρωί θα τα πούμε”, σκέφτηκα.
Κατεβήκαμε απ’ το ίδιο μέρος. Για να την πάρομε μαζί μας ήταν αδύνατο γιατί η ώρα της κυκλοφορίας είχε περάσει. Τότε αποφασίσαμε να την κρύψομε μέσα στην ίδια τη σπηλιά, κάτω στο ξεροπήγαδο. Κατεβήκαμε σιγά σιγά μέχρι κάτω, φτάσαμε στο χείλος του ξεροπήγαδου και την πετάξαμε όπως ήταν, τυλιγμένη σε μπόγο, μέσα. Ακούσαμε τον γδούπο της και ησυχάσαμε.
Ανεβήκαμε πάλι και φύγαμε σιγά σιγά, πηγαίνοντας σύρριζα στον τοίχο και προσέχοντας μην συναντήσομε καμιά γερμανική περίπολο. Όταν βρισκόμαστε στη μέση του δρόμου περίπου για το σπίτι μας, μας σταμάτησε ξαφνικά με το πιστόλι στο χέρι ένας Έλληνας αστυνομικός που φύλαγε σκοπός σ’ ένα δημόσιο ταμείο.
Στην αρχή σκέφτηκα να του επιτεθώ με το μαχαίρι. Αλλά κατόπιν του μιλήσαμε ευγενικά και θαρρετά και του δώσαμε να καταλάβει ότι πρέπει να μας αφήσει να πάμε στα σπίτια μας χωρίς βέβαια να του πούμε τίποτε για το ζήτημα της σημαίας. Μας άφησε και φύγαμε. Φτάσαμε στα σπίτια μας, καθησυχάσαμε τους δικούς μας που μας περίμεναν γεμάτοι αγωνία μη ξέροντας πού είμαστε. Όλη τη νύχτα δεν κοιμήθηκα. Και το πρωί ήρθε ο Μανώλης και ανεβήκαμε στην ταράτσα του σπιτιού μου και κυττούσαμε την Ακρόπολη. Μέχρι τις 11 π.μ. της 31ης δεν υπήρχε σημαία στην Ακρόπολη, όπως έλεγαν τώρα τελευταία μετά την απελευθέρωση οι Έλληνες φύλακες της Ακροπόλεως. Η γερμανική φρουρά, η οποία απετελείτο από 20 περίπου άνδρες τα είχε χάσει. Πανικός στο γερμανικό στρατηγείο. Οι κούρσες πήγαιναν κι έρχονταν. Τι έγινε η πολεμική τους σημαία; Ποιος τόλμησε να την πειράξει; Κατά τις 11 η ώρα πήγαν και βάλαν μιαν άλλη στη θέση της πιο μικρή. Με τις απογευματινές εφημερίδες βροντοφωνήσανε οι Γερμανοί τις κυρώσεις τους. Επήραν τα δακτυλικά μας αποτυπώματα απ’ το σιδερένιο κοντό και μας κατεδίκασαν ερήμην σε θάνατο (γιατί δεν μας ήξεραν). Επίσης όλους τους τυχόν συνενόχους μας. Μας επικήρυξαν και με χρηματικό ποσόν. Περιόρισαν τις ώρες κυκλοφορίας των πολιτών και απέλυσαν τον αρχηγό της Αστυνομίας και τους διοικητές των αστυνομικών τμημάτων της περιφερείας της Ακροπόλεως.
Επίσης, συνέλαβαν όλους τους Έλληνες φύλακες της Ακροπόλεως, τους οποίους όμως άφησαν ελευθέρους, αφού εξήτασαν τα αποτυπώματά τους και τους ανέκριναν, τη δε φρουρά τους την κατεδίκασαν εις θάνατον και την εξετέλεσαν. Μου φαίνεται πως βγήκαν λίγο ξινά τα γλέντια των Γερμαναράδων για τον θρίαμβο της Κρήτης… Αμέσως το νέο διαδόθηκε σαν αστραπή στην Αθήνα και στον Πειραιά και στα περίχωρα και κατόπιν σ’ ολόκληρη την Ελλάδα. Το Λονδίνο και το Κάιρο την άλλη νύχτα έπλεξαν εγκώμια γι’ αυτό.
Θα νιώσω άραγε άλλη φορά τα συναισθήματα που ένιωθα εκείνες τις ημέρες όταν άκουγα γύρω μου παντού τους Έλληνες με υπερηφάνεια και ειρωνεία για τους Γερμανούς να μιλούν για το γεγονός αυτό και να το χαρακτηρίζουν παίρνοντας κουράγιο για την αρχή του καινούργιου πολέμου της Αντίστασης. Έβλεπες παντού τον κόσμο να έχει αναθαρρήσει, να περπατάει με ψηλά το κεφάλι, ξέροντας καλά ότι το καζάνι άρχισε να βράζει πάλι…
Κι έτσι αρχίσαμε…
Έπειτα από 8 μήνες επεχείρησα να φύγω για την Αίγυπτο για να πάω στο στρατό να πολεμήσω πιο ενεργά μαζί με τον Μανώλη κι έναν άλλο φίλο μου. Μα, ύστερα από προδοσία, μας έπιασαν οι Γερμανοί. Μας κλείσανε στις φυλακές. Τότε σκέφτηκα ότι αν είχαν την εξυπνάδα να παραβάλουν τα δακτυλικά μας αποτυπώματα, όλα θα τελείωναν. Αλλά δεν την είχαν, ευτυχώς.
Καθίσαμε λίγο καιρό στις φυλακές, όπου περάσαμε του κόσμου τα μαρτύρια (ξύλο ανηλεές, σχεδόν καθημερινό ντους με κρύο νερό έξω στο κρύο κ.λπ.) αποτέλεσμα των οποίων ήταν, όταν βγήκαμε, τον Απρίλιο του 1942, ύστερα από μια αμνηστία που μας συμπεριέλαβε, να κάνει ο Μανώλης αιμοπτύσεις.
Μόλις βγήκα απ’ τη φυλακή, οργανώθηκα για καλά (είχε φουντώσει εν τω μεταξύ το κίνημα της Αντίστασης) κι άρχισα να κάνω χίλιες δουλειές, από κόλλημα προκηρύξεων και γράψιμο στον τοίχο μέχρι μεταφορά όπλων και κρύψιμο, κ.λπ.
Το καλοκαίρι του 1943 ένας χαφιές των SS με γνώρισε και κουβάλησε αρκετούς από δαύτους να με πιάσουν. Τους ξέφυγα, πηδώντας από παράθυρο σε παράθυρο κι από ταράτσα σε ταράτσα και βγήκα στο Αντάρτικο. Κατατάχθηκα στον ΕΛΑΣ και τοποθετήθηκα στην περιοχή Στερεάς Ελλάδας.
Έλαβα μέρος σε αρκετές μάχες παρατάξεως με τους Ναζίδες και σε πολλές επικίνδυνες αποστολές και κανόνισα αρκετούς Γερμαναράδες, τραυματίσθηκα δε στο στήθος (αριστερό ημιθωράκιο) πάνω απ’ την καρδιά από τυφλό τραύμα βλήματος. Αυτή είναι η ιστορία της συμβολής μου στην Αντίσταση του λαού μας, εν ολίγοις. Αλλά τι είναι αυτά μπροστά στις υπέροχες σελίδες που έχει γράψει ο ελληνικός λαός στα τέσσερα αυτά χρόνια της πιο σκληρής και ανελέητης σκλαβιάς που είδαμε ποτέ στην ιστορία μας; Κάθε πέτρα και κάθε αγκωνάρι, κάθε δρόμος και κάθε πεζοδρόμιο έχει γραμμένη απάνω μιαν ολόκληρη ιστορία ηρωισμού και θυσίας για τη λευτεριά, από γνωστούς και άγνωστους μάρτυρες, ήρωες, ατσάλινες ψυχές που ξεψυχάγανε προφέροντας το όνομα της Ελλάδας μας και φωνάζοντας “Θάνατος στο φασισμό!!!”. Οι βουνοκορφές πάλι κι οι ράχες αχολογούν ακόμα απ’ τις κλαγγές των όπλων κι απ’ τα κλέφτικα τραγούδια των λεβεντόκορμων ανταρτών και κάθε στενό και κάθε ρέμα μυρίζει μπαρούτι ακόμη, απ’ αυτό που έπεφτε καυτό απάνω στις γερμανικές φάλαγγες κάθε λεπτό και τους έκανε, αλαφιασμένοι να μην ξέρουν από πού να φυλαχτούν, νομίζοντας ότι κάθε πεύκο και κάθε έλατο ζωντανεύει κι είναι αντάρτης, εκδικητής!!!
Θα μπορούσα να λέω ολόκληρα μερόνυχτα, είναι τόσα πολλά.

Ο ρόλος της Μουσουλμανικής Αδελφότητας στην εξέγερση, στη Μέση Ανατολή


Η Μουσουλμανική Αδελφότητα είναι η μόνη οργανωμένη αντιπολιτευτική ομάδα στην Συρία και την Αίγυπτο. Ο ρόλος της αυτός, την έχει καταστήσει βασικό συνομιλητή μεταξύ των δυτικών και των αραβικών μυστικών υπηρεσιών.
Όταν ο γάλλος υπουργός Εξωτερικών Αλέν Ζιπέ, ανακοίνωσε κατά την διάρκεια ενός συνεδρίου για την Αραβική Εξέγερση στις 16 Απριλίου ότι η Γαλλία θα «ανοίξει έναν διάλογο χωρίς συμπλέγματα» με τους ισλαμιστές,  απλώς προσάρμοσε την γαλλική εξωτερική πολιτική σε μία νέα πραγματικότητα στη Μέση Ανατολή.
Αντίθετα, οι ΗΠΑ στην Αίγυπτο, έχουν κάνει ήδη βήματα προς αυτή την κατεύθυνση, καθώς διπλωματικοί ακόλουθοι και αντιπρόσωποι  των αμερικανικών υπηρεσιών πληροφοριών είναι πλέον σε συνεχή επαφή με τον επικεφαλής της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, Μοχάμεντ Μπαντί. Επίσης, τους τελευταίους τρεις μήνες ο Μπαντί αποτελεί και τον κύριο εταίρο του νέου διοικητή των αιγυπτιακών υπηρεσιών πληροφοριών, στρατηγού Μουράντ Μουάφι.
Με τα μέλη της και τους εν δυνάμει υποστηρικτές της να αριθμούν περί τα 20 εκατομμύρια και με ένα δίκτυο «απλωμένο»  σε όλη την περιφέρεια της χώρας, η Μουσουλμανική Αδελφότητα αναμένεται να είναι μεταξύ των νικητών στις επερχόμενες εκλογές του Σεπτεμβρίου.
Σημειώνεται, ότι η Αδελφότητα, ανακοίνωσε σήμερα την ίδρυση κόμματος προκειμένου να συμμετάσχει στις  εκλογές. Η οργάνωση σκοπεύει να κατεβάσει υποψηφίους περίπου στις μισές εκλογικές περιφέρειες. Όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα της, η σούρα (συμβουλευτικό συμβούλιο) αποφάσισε να διεκδικήσει το 45-50% των εδρών που θα κριθούν στις εκλογές αυτές.
Έχοντας κατά νου την συγκεκριμένη εξέλιξη, οι ΗΠΑ προσπαθούν να πείσουν τον Μπαντί, να χαλιναγωγήσει όσους από την ηγεσία της οργάνωσης ακολουθούν την ριζοσπαστική ιδεολογία του Σαγίντ Κουτµπ.
Στην Συρία, οι «παράνομοι» πυρήνες καθώς και το διεθνές δίκτυο της Αδελφότητας, συμμετέχουν ενεργά στις συνεχιζόμενες αντικαθεστωτικές διαδηλώσεις στην περιοχή.  Την ίδια στιγμή, η Αδελφότητα έχει κάνει επαφές με την Γενική Διεύθυνση Πληροφοριών της Σαουδικής Αραβίας, η οποία θα υποστήριζε θερμά μία ενδεχόμενη ανάληψη της εξουσίας από μία οργάνωση σουνιτών που θα έσπαγε την συμμαχία μεταξύ Συρίας και Χεζμπολά. Παραδοσιακοί σύμμαχοι του σαουδαραβικού βασιλείου, οι Σουνίτες αποτελούν το 80% του πληθυσμού της Συρίας, ενώ η μειονότητα των Αλεβιτών του Μπασάρ αλ Άσαντ αποτελεί μόνο το 12%.
Στην Υεμένη, ωστόσο, το Ριάντ δεν μπορεί να υπολογίζει στην Αδελφότητα για να έχει έναν ανάλογο αντίκτυπο στην αντιπαράθεση μεταξύ της αντιπολίτευσης και του προέδρου  Αλι Αμπντάλα Σάλεχ. Η Αδελφότητα εκπροσωπείται μόνο από το Συμβούλιο Μεταρρυθμίσεων (Islah) της Υεμένης, του  Abdulmajid Zandani, πρύτανη του πανεπιστημίου Αλ Ιμάν στη Σαναά και των υποστηρικτών του. Την ίδια στιγμή προσπαθεί να διευρύνει την στρατολόγηση νέων μελών  εν όψει των συμμαχιών μεταξύ των φυλών. Η Ουάσινγκτον και το Ριάντ, σε μία προσπάθεια χειρισμού της μεταβατικής περιόδου στην περιοχή, υποστηρίζουν διάφορες φυλές , ιδίως την Αμάρ, φυλή στην οποία ανήκει και ο Σάλεχ.
ΙΟ

Έφυγε ο Λάκης Σάντας


Μια εμβληματική μορφή της Εθνικής Αντίστασης, ο Λάκης Σάντας, ο άνθρωπος που μαζί με τον Μανώλη Γλέζο κατέβασαν τη γερμανική σημαία από την Ακρόπολη, απεβίωσε σήμερα, σε ηλικία 89 ετών, ένα μήνα πριν την συμπλήρωση 70 χρόνων από το κατέβασμα της “σβάστικας” από τον ιερό βράχο.
Ο Απόστολος Φιλίππου Σάντας γεννήθηκε στις 22/2 του 1922 στην Πάτρα, με καταγωγή από τη Λευκάδα. Το 1934, η οικογένεια του εγκαθίσταται στην Αθήνα. Τελειώνει το γυμνάσιο το 1940 και εισάγεται στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Τη νύχτα της 30ής προς 31η Μαΐου 1941, θα κατεβάσει, μαζί με το φίλο του Μανόλη Γλέζο τη χιτλερική σημαία από το βράχο της Ακρόπολης. «Ήταν η πρώτη ανάσα της αντίστασης», είπαν στη Βουλή, τιμώντας τον Λάκη Σάντα και το Μανώλη Γλέζο, το Νοέμβριο του 2008. «Δύο δεκαοκτάχρονα που έπαιξαν με την ιστορία, είδαν ένα σύμβολο και αποφάσισαν να γίνουν σύμβολα οι ίδιοι».
Το 1942 εντάσσεται στο ΕΑΜ και λίγο αργότερα στην ΕΠΟΝ και βγαίνει στο βουνό με τον ΕΛΑΣ. Πήρε μέρος σε αρκετές μάχες στην Αιτωλοακαρνανία, στη Φθιώτιδα και στην Αττικοβοιωτία και το 1944 τραυματίστηκε. Το 1946 εξορίζεται στην Ικαρία, το 1947 φυλακίζεται στην Ψυττάλεια, απ’ όπου το 1948 στέλνεται στην Μακρόνησο. Θα διαφύγει στην Ιταλία και θα ζητήσει πολιτικό άσυλο στον Καναδά, όπου θα ζήσει μέχρι το 1962. Το 1963 θα επιστρέψει στην Ελλάδα.
«Δεν κυνηγάω ποτέ τη δημοσιότητα γιατί θεωρώ ότι έχει εξευτελιστεί το ζήτημα πάρα πολύ. Την αντίσταση δεν την κάναμε μόνο εμείς, έχουν σκοτωθεί χιλιάδες παλικάρια, γυναίκες και άνδρες, “ανώνυμοι”» έλεγε.
Εξιστορώντας το εγχείρημα υποστολής της σημαίας στον Ηλία Πετρόπουλο, είχε πει: «Κι έξαφνα ένα δειλινό που ήμαστε στο Ζάππειο και ο ήλιος έγερνε λούζοντας τον ορίζοντα με εκείνα τα χρώματα που μόνο ο αττικός ουρανός έχει, τα μάτια μας γύρισαν στον βράχο της Ακροπόλεως. Μέσα στο υπέροχο φόντο της δύσης σταθήκαμε και κοιτούσαμε. Και τότε… το βλέμμα μας έπεσε πάνω στη σημαία τους που υπερήφανα κυμάτιζε ψηλά-ψηλά και η βαριά σκιά της πλάκωνε καταθλιπτικά όλη την Αθήνα, όλη την αττική γη. Να τι πρέπει να τους κάνομε! Ήρθε η σκέψη σαν σπίθα. Να τους την πάρουμε. Να την γκρεμίσουμε και να την ξεσχίσουμε και να πλύνουμε έτσι τη βρωμιά από τον Ιερό Βράχο. Την είχαν στήσει αυτήν την ίδια την πολεμική τους σημαία οι Ναζί θριαμβευτικά ως τότε στη Βαρσοβία, στη Βιέννη, στην Αμβέρσα, στη Νορβηγία, στο Παρίσι και στο Βελιγράδι και απειλούσαν να τη στήσουν σε όλο τον κόσμο τότε. Μα εδώ είναι Ελλάδα. Είναι η μικρή χώρα που απ’ αυτή ξεπετάχτηκε η φλόγα του Πολιτισμού. Είναι η χώρα που δίνει το παράδειγμα πάντα στις κρίσιμες στιγμές της Ιστορίας».
Η οικογένειά του ευχαριστεί θερμά τον διευθυντή, τους γιατρούς και τους νοσηλευτές του Κέντρου Αναπνευστικής Ανεπάρκειας στη Μονάδα Αυξημένης Φροντίδας (Μ.Α.Θ.) του νοσοκομείου “Σωτηρία”, που έκαναν ό,τι ήταν δυνατόν για να τον σώσουν.
ΑΠΕ – ΜΠΕ

Ο πόλεμος των ΗΠΑ κατά της δημοκρατίας




Από την περιγραφή του ντοκυμαντέρ στο youtube:
Η ιστορία της εκμετάλλευσης της Λατινικής Αμερικής από τις ΗΠΑ τα τελευταία 50 χρόνια, καθώς και η πραγματική ιστορία της επιχείρησης για την πραξικοπηματική ανατροπή του Ούγκο Τσάβεζ, το 2002, καταγράφεται στο ντοκιμαντέρ του John Pilger.
Το πρώτο ντοκιμαντέρ για το σινεμά του βραβευμένου Αυστραλού δημοσιογράφου John Pilger, εξετάζει τη σχέση της Ουάσιγκτον με χώρες της Λατινικής Αμερικής, όπως η Βενεζουέλα, η Βολιβία και η Χιλή, τόσο στις μέρες μας όσο και στις τελευταίες δεκαετίες.
Χρησιμοποιώντας αρχειακό υλικό το ντοκιμαντέρ (παραγωγής 2007) καταδεικνύει πώς, με αλλεπάλληλες φανερές ή αφανείς επεμβάσεις, οι ΗΠΑ ανέτρεψαν στην περιοχή μια σειρά εκλεγμένων κυβερνήσεων, από τη δεκαετία του ’50 κι έπειτα. Ο δημοκρατικά εκλεγμένος Χιλιανός πρόεδρος Salvador Allende, για παράδειγμα, εκτοπίστηκε από την εξουσία το 1973 από τη στρατιωτική δικτατορία του στρατηγού Αγκούστο Πινοσέτ. Το πραξικόπημα υποστηριζόταν από τις ΗΠΑ. Η Γουατεμάλα, ο Παναμάς, η Νικαράγουα, η Ονδούρα και το Ελ Σαλβαδόρ είναι χώρες στις οποίες εισέβαλαν οι ΗΠΑ.
O John Pilger συνομιλεί με αρκετούς πρώην πράκτορες της CIA που πήραν μέρος σε συντονισμένες μυστικές στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντία σε χώρες της περιοχής. Ερευνά την οργάνωση «School of the Americas» (η οποία μετονομάσθηκε σε «Western Hemisphere Institute for Security Cooperation») στη στρατιωτική βάση Fort Benning της Πολιτείας Georgia, όπου οι βασανιστές του καθεστώτος Πινοσέτ εκπαιδεύτηκαν μαζί με τυράννους και διοικητές «ομάδων θανάτου» (death squads) από την Αϊτή, το Ελ Σαλβαδορ, τη Βραζιλία και την Αργεντινή……
Θραξ Αναρμόδιος (για την αντιγραφή)

Τι λέγαμε για την Marfin; Ελεύθεροι αφέθησαν οι τέσσερις ύποπτοι!


Προθεσμία, για να δώσουν κατάθεση εντός της εβδομάδας, πήραν οι τρεις από τους τέσσερις προσαχθέντες στην Κρατική Ασφάλεια Αθηνών, που ελέγχονται για την φονική επίθεση στην Marfin Bank τον Μάιο του 2010, κατά την οποία έχασαν τη ζωή τους τρεις τραπεζικοί υπάλληλοι, ανάμεσά τους και μια έγκυος.
Τα τρία άτομα αφέθηκαν προσωρινά ελεύθερα.
Το τέταρτο άτομο κρατήθηκε και θα οδηγηθεί στον εισαγγελέα για το νόμο περί όπλων, καθώς σε κατ’ οίκον έρευνα βρέθηκαν μία σφεντόνα, ένα τόξο και ένα γκλομπ.

Ο Τρισέ “δείχνει” αναδιάρθρωση ή επιμήκυνση


Σταμάτησε η ΕΚΤ να αγοράζει ελληνικά ομόλογα
Η τελευταία “ανεξήγητη” εκρηκτική άνοδος των spreads των ελληνικών ομολόγων που ξεπέρασε τις 1300 μονάδες για τα δεκαετή ομόλογα και η συνακόλουθη βύθιση της τιμής των ομολόγων λειτούργησε επιβεβαιωτικά των φημών περί αναδιάρθρωσης και των σεναρίων που διακινούνται κυρίως από το εξωτερικό.
Κανείς δεν μπορεί με βεβαιότητα να πει αν η άνοδος των spreads οφείλεται στη φημολογία της αναδιάρθρωσης ή αν η φημολογία ξεκίνησε από την άνοδο των spreads.
Η σοβαρότερη όμως εξέλιξη  που συνδέεται και με τα spreads και με τις φήμες είναι η απόφαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να σταματήσει την αγορά ελληνικών ομολόγων από τη διατραπεζική αγορά, εκτιμώντας προφανώς ότι δεν συντρέχει πλέον λόγος να συνεχίσει.
Υπενθυμίζεται ότι, προκειμένου  να περιορίσει τις υπερβολικές αντιδράσεις των αγορών στην αγορά των ελληνικών ομολόγων μετά τη δημιουργία του μηχανισμού στήριξης της Ελλάδος και δεδομένου ότι η αγορά ομολόγων ούτως ή άλλως πρακτικά είχε σταματήσει να λειτουργεί, η ΕΚΤ είχε αποφασίσει να δέχεται προς αγορά ελληνικά ομόλογα ώστε να περιορίσει αυτές τις αντιδράσεις.
Ωστόσο, τις τελευταίες 15-20 ημέρες η ΕΚΤ σταμάτησε να αγοράζει ελληνικούς τίτλους.
Η εξέλιξη αυτή ερμηνεύτηκε  από τις αγορές ως προεξόφληση μίας ειλημμένης απόφασης για επικείμενη και ταχύτατη αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, πιθανότατα μέσω και της επιμήκυνσης αποπληρωμής του παλαιού – προ Τρόικας – χρέους, το οποίο φτάνει τα 340 δισεκατομμύρια ευρώ.
Άλλωστε η ΕΚΤ γράφει ήδη λογιστικές ζημιές που προσεγγίζουν τα 3 δισεκατομμύρια ευρώ από τις  αγορές ελληνικών ομολόγων, οι οποίες το προηγούμενο διάστημα είχαν προσεγγίσει τα 50 δισεκατομμύρια ευρώ.
Πρέπει να σημειωθεί  ότι η απόφαση αυτή δεν είχε καμία σχέση με την πολιτική της ΕΚΤ να δέχεται από το ελληνικό τραπεζικό σύστημα ελληνικούς τίτλους ως ενέχυρο για την παροχή ρευστότητας που συνεχίζεται κανονικά.
Επιπλέον, η ρευστότητα των ελληνικών τραπεζών θα συνεχίσει  να ενισχύεται με το νέο πακέτο εγγυήσεων ύψους 30 δισ., το οποίο είναι ακόμη αχρησιμοποίητο από τις ελληνικές τράπεζες.
Αξίζει, τέλος, να σημειωθεί  ότι αρκετά στελέχη των dealing rooms συνδέουν την εκτόξευση των spreads καθώς και την ενίσχυση της φημολογίας περί αναδιάρθρωσης με το γεγονός της λήξης CDS (Credit Default Swaps), δηλαδή των ασφαλίστρων κινδύνου έναντι ελληνικής χρεοκοπίας, τα οποία επίσης έχουν εκτιναχθεί το τελευταίο διάστημα στα ύψη.

Βέτο στον φόρο άνθρακα;



Να και μια καλή είδηση μέσα στην κατήφεια.  Οι μόνοι που θέλουν τον φόρο είναι η Siemens, και οι Τέρνες, και όσοι κρύβονται πίσω από κατουρλήδες κλιματολόγους και πειραγμένους ακαδημαϊκούς. Ο φόρος άνθρακα δεν έχει καμία σχέση με κανένα κλίμα. Είναι μέρος της Γερμανικής εμπορικής εξαγωγικής πολιτικής (και θα κάνω μια ενημέρωση στα ..κλιματολογικά, οι μοντελίστες ανακάλυψαν τα ...σύννεφα!)

Εδώ και καιρό γκρινιάζω ότι πρέπει να ζητήσουμε εξαίρεση από τον φόρο άνθρακα.  Ο φόρος άνθρακα πέθανε στην Αμερική όταν καταψηφίστηκε το cap and trade, και είχε φανεί ότι θα πέθαινε όταν μηδενίστηκαν τα δικαιώματα άνθρακα στο Σικάγο.  Και παρ' ότι ο Αμερικάνος σοσιαλιστής ΓΑΠ θέλει να υπερβεί τις αποφάσεις της Βουλής του, και παρ' ότι ο Γερμανόφωνος Σβαρτσενέγκερ καταστρέφει την οικονομία της Καλιφόρνια με εισαγωγή Γερμανικής νομοθεσίας στην Δυτική Αμερική, οι Αμερικάνοι έχουν βασικό συστατικό στο DNA τους την αντιπάθεια σε κάθε είδους φόρο (ειδικά αυτούς που δεν ψήφισαν)!

Η Κίνα και η Ινδία χαχανίζουν με τον φόρο άνθρακα. Η Ιαπωνία έλεγε ότι θα βγει από το Κυότο πριν το τσουνάμι... Τώρα... χαιρέτα μου τον πλάτανο.  Οι Αυστραλοί ξεσηκώθηκαν εναντίον του θηλυκού ΓΑΠ, σοσιαλιστικής υφής, που έβγαλαν για Πρωθυπουργό, που θέλει να τους βάλει φόρο άνθρακα.

Ήλπιζα η Ελλάδα να ζητήσει να εξαιρεθεί από τον φόρο άνθρακα, αλλά μου λένε ότι η Μπιρμπίλη ...δεν θέλει. Η άποψή μου για την κυρία ΥΠΕΚΑ είναι ότι οποιοσδήποτε έχει Υπουργείο ...Κλιματικής Αλλαγής πρέπει να έχει σοβαρά προβλήματα.

Η Πολωνία έχει ζητήσει εξαίρεση από τον φόρο άνθρακα επικαλούμενη τα δημοσιονομικά της, και οι πληροφορίες μου λένε ότι η "Ευρώπη" το βλέπει θετικά και για την Πολωνία και για άλλες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης.   Εμείς;  Ο μισός κόσμος τρέμει το ενδεχόμενο της αναδιάρθρωσής μας, ο άλλος μισός λέει ότι είναι αναπόφευκτη, και εμείς έχουμε μία μοναδική ευκαιρία να ξεφορτωθούμε ένα χαράτσι, αλλά δεν θέλει η Μπιρμπίλη!  Δηλαδή, πόσο ασόβαροι είμαστε; Δηλαδή θα αρχίζω να αναρωτιέμαι αν η ΕΣΗΑΠΕ έχει επιρροή στο ΥΠΕΚΑ...

Ευχαριστώ τον αποστολέα του link στο EurActiv.  Να άλλο ένα λίγο πιο ...ευρωσκεπτικιστικό. Το περί ου ο λόγος βέτο, νομίζω αφορά μόνο πετρέλαιο κίνησης και θέρμανσης.  Αλλά είναι η αρχή.


http://archaeopteryxgr.blogspot.com/2011/04/blog-post_29.html

Ιδού η ντροπολογία του αίσχους: ΠΑΝΕ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΟΥΛΗ ΤΗΝ ΣΥΜΒΑΣΗ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ ΓΙΑ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ, ΠΟΥ ΗΔΗ ΥΠΕΓΡΑΨΕ Ο ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ!


Την ίδια στιγμή που ο αχυράνθρωπος πρωθυπουργός διαβεβαίωνε ότι θα απαγορευθεί με νόμο η πώληση εθνικής περιουσίας, ο δαιμόνιος Παπακωνσταντίνου, υπέγραφε ακριβώς το αντίθετο! Με αποκλειστικό στόχο την πληρωμή των τοκογλύφων, χωρίς καν αυτά τα έσοδα να μπαίνουν στο ταμείο του κράτους!
Εδώ ακριβώς κρύβεται όλο το παρασκήνιο για τις πρόωρες εκλογές και τις πιέσεις των δανειστών για “νομιμοποίηση” του αντισυνταγματικού μνημονίου με την έγκριση του Ελληνικού κοινοβουλίου. Όπως γράψαμε πριν από λίγο εδώ: Το “Θα φτιάξουμε νόμο που απαγορεύει την πώληση δημόσιας γης” του Παπανδρέου που πήγε; – Μόνο για εξόφληση του χρέους λένε ότι θα πάνε τα λεφτά των αποκρατικοποιήσεων
 το ΔΝΤ γνωρίζει πολύ καλά ότι οποιαδήποτε εκποίηση εθνικής περιουσίας θα είναι άκυρη αφού έχει υπογραφεί πραξικοπηματικά ΜΟΝΟ από τον Παπακωνσταντίνου και θα αναστραφεί εφ’ όσον η περιουσία βρίσκεται εντός της Ελληνικής επικράτειας.
Δείτε τώρα το έγγραφο βόμβα που αποκάλυψε το “Έχω Μάτια και Βλέπω”. Μιλάει ξεκάθαρα για ΠΩΛΗΣΗ περιουσίας και όχι “αξιοποίηση”.
Την ίδια στιγμή λοιπόν που ο αχυράνθρωπος πρωθυπουργός διαβεβαίωνε ότι θα απαγορευθεί με νόμο η πώληση εθνικής περιουσίας, ο δαιμόνιος Παπακωνσταντίνου, υπέγραφε ακριβώς το αντίθετο! Με αποκλειστικό στόχο την πληρωμή των τοκογλύφων, χωρίς καν αυτά τα έσοδα να μπαίνουν στο ταμείο του κράτους!
Όλη η πίεση λοιπόν των τελευταίων ημερών, είναι για να νομιμοποιηθεί αυτό το ανοσιούργημα από την βουλη των Ελλήνων!
ΠΟΙΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΘΑ ΤΟΛΜΗΣΕΙ ΝΑ ΤΟ ΥΠΟΓΡΑΨΕΙ;
Καμαρώστε τους…
Έσοδα από ιδιωτικοποιήσεις και έσοδα από την πώληση γης και κτηρίων θα πρέπει να εξαιρούνται από τις ταμειακές εισροές…Ας δούμε-θυμηθούμε τι έλεγε η αρχική σύμβαση… 
Διαβάστε τι προβλέπει η “ΣYΜΒΑΣΗ ΔΑΝΕΙΑΚΗΣ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΣΗΣ” (8 Μαι.2010), Σελίδα 112, για τα έσοδα από ιδιωτικοποιήσεις.
Τα έσοδα από ιδιωτικοποιήσεις εξαιρούνται από τις ταμειακές εισροές…
Και που θα εγγράφονται αυτά τα έσοδα;
Αφού δεν θα εισρέουν στα ταμεία του Ελληνικού δημοσίου, που θα πηγαίνουν άραγε;;
Μήπως απευθείας στα ταμεία της Τρόικας;;
Δείτε τώρα τι αναφέρεται στην τελευταία επικαιροποιημένη έκδοση του μνημονίου στα Αγγλικά...
 
...και συγκεκριμένα στη σελίδα 126 του  Third Review Under the Stand-By Arrangement (Μαρ.2011)
Εδω τα πράγματα είναι ακόμα πιο σαφή: 
Έσοδα από ιδιωτικοποιήσεις και έσοδα από την πώληση γης και κτηρίων θα πρέπει να εξαιρούνται από τις ταμειακές εισροές…
Γίνεται δε για πρώτη φορά, σαφής αναφορά για έσοδα από πώληση γης και κτηρίων..
Τα έσοδα όμως αυτά θα εξαιρούνται από τις ταμειακές εισροές…
Μήπως για αυτό τους έπιασε “πρεμούρα” και κατέθεσαν εσπευσμένα χθες σχετική τροπολογία στην Βουλή…
Για να κουκουλώσουν και να επισημοποιήσουν το θέμα;

ΞΥΠΝΗΣΕ Η ΚΟΜΙΣΙΟΝ ΓΙΑ ΤΑ CDS


Δεκαέξι επενδυτικές τράπεζες ενδέχεται να έχουν προβεί σε κατάχρηση δεσπόζουσας θέσης όσον αφορά στα CDS, την αγορά δηλαδή συμβολαίων αθέτησης πληρωμών που χρησιμοποιούνται για την αντιστάθμιση κινδύνων, σύμφωνα με χθεσινή ανακοίνωση της Κομισιόν.

Όπως ανακοινώθηκε, ξεκίνησαν ήδη δύο έρευνες για υποθέσεις παραβίασης ανταγωνισμού, τόσο εις βάρος των 16 τραπεζών, όσο και εις βάρος της Markit, που παρέχει πληροφορίες για την αγορά των CDS.

Οι τράπεζες που βρίσκονται στο μικροσκόπιο της Κομισιόν είναι οι JP Morgan, Bank of America Merrill Lynch Barclays BNP Paribas Citιgroup, Commerzbank Credit Suisse First Boston, Deutsche Bank Goldman Sachs HSBC, Morgan Stanley Royal Bank of Scotland, UBS Wells Fargo Bank/Wachovia, Credit Agricole και Societe Generale.

Η δεύτερη έρευνα της Κομισιόν αφορά σε 9 από τις 16 τράπεζες και την ICE Clear Europe, εκκαθαριστή των CDS, ώστε να διερευνηθεί εάν υπήρξε επιλεκτική τιμολόγηση από την ICE για ορισμένες τράπεζες σε βάρος των ανταγωνιστών τους.

Από την πλευρά του, ο Επίτροπος για θέματα Ανταγωνισμού Χοακίν Αλμούνια, δήλωσε ότι «τα CDS έχουν χρήσιμο ρόλο για τις χρηματοοικονομικές αγορές και την οικονομία, αλλά οι πρόσφατες εξελίξεις έχουν δείξει ότι κατά την διαπραγμάτευση αυτών των προϊόντων διαπιστώνονται πολλές ανεπάρκειες, που δεν μπορούν να διευθετηθούν μόνο μέσω της ρύθμισης της αγοράς».


http://www.elzoni.gr/html/ent/954/ent.8954.asp

Και βέβαια δεν ήταν λάθος…


Στη συνηθισμένη δικαιολογία του «λάθους», που πάντα αποδίδεται στον… ανώνυμο υπάλληλο, κατέφυγε ο ΟΗΕ προκειμένου να δικαιολογήσει το γεγονός ότι στην ανακοίνωση που εκδόθηκε μετά την συνάντηση Μπαν Κι Μουν – Μιλόσοσκι, η ΠΓΔΜ αναγράφεται ως «Μακεδονία».

Η πρακτική είναι γνωστή και με διάφορες ευκαιρίες και αφορμές ακολουθείται σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς, στη λογική του «αν περάσει, πέρασε»!

Σχεδόν πάντα – και σ’ αυτήν τη περίπτωση μετά την άμεση αντίδραση του Έλληνα Μονίμου Αντιπροσώπου, πρέσβη Αναστάση Μητσιάλη – δίδονται οι αναγκαίες εξηγήσεις και το «λάθος» διορθώνεται.

Αλλά στο μεταξύ, το «Μακεδονία» έχει τυπωθεί και ο εκάστοτε Σκοπιανός αξιωματούχος (αυτή τη φορά ήταν ο υπουργός των Εξωτερικών Μιλόσοσκι, σε άλλες είναι βουλευτές ή άλλοι υπουργοί ή εκπρόσωποι φορέων) επιστρέφει στα Σκόπια με το «τρόπαιο» ανά χείρας, για να αποδείξει στους προϊσταμένους του και στον λαό πόσο καλή δουλειά έκανε και πώς η διεθνής κοινότητα βρίσκεται στο πλευρό τους.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το «λάθος» έγινε αμέσως αντιληπτό στην ελληνική πλευρά και ο Έλληνας πρέσβης επικοινώνησε με τον Διευθυντή του Γραφείου του γενικού γραμματέα,  υπογραμμίζοντας ότι η Γραμματεία του ΟΗΕ οφείλει να είναι ο θεματοφύλακας των αποφάσεων του ίδιου του Οργανισμού που επιβάλλουν τη χρήση του όρου Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας ανεξαιρέτως.

Επίσης, υπογράμμισε την έντονη δυσαρέσκεια της Αθήνας για το νέο αυτό περιστατικό σφάλματος υπαλλήλου της Γραμματείας και ζήτησε να ενημερωθεί για τις ενέργειες στις οποίες προτίθεται να προβεί η Γραμματεία, προκειμένου τέτοια σφάλματα να μην επαναληφθούν.

Οι υπεύθυνοι της Γραμματείας προχώρησαν στην άμεση διόρθωση του λάθους στις 08:30 το πρωί (ώρα Νέας Υόρκης).

Κατά τα λοιπά, ο Αντόνιο Μιλόσοσκι, όπως προκύπτει από επίσημη ανακοίνωση του υπουργείου των Εξωτερικών της ΠΓΔΜ, εξέφρασε στον γ.γ. του ΟΗΕ, κατά την συνάντησή τους στην έδρα του Οργανισμού στη Ν. Υόρκη, την «ετοιμότητα» της χώρας του για συνέχιση του διαλόγου με την Ελλάδα, με σκοπό την «υπέρβαση των διαφορών».

Η ανακοίνωση κάνει επίσης αναφορά και στην ενημέρωση που έκανε ο υπουργός στον Μπαν Κι Μουν, σχετικά με την προσφυγή της χώρας του στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης κατά της Ελλάδας.

Προκύπτει επίσης, πως κατά την συνάντησή τους, οι δύο άνδρες συζήτησαν και την υποψηφιότητα της ΠΓΔΜ για συμμετοχή στο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ κατά την περίοδο 2013-2016.


http://www.elzoni.gr/html/ent/959/ent.8959.asp

Να και ένας κλάδος της οικονομίας με αναπτυξιακή πορεία…

…ποιός; Μα ο ευγενής κλάδος του δουλεμπορίου φυσικά, όπου η πολιτική βούληση φροντίζει ανελλιπώς για την βελτίωση των υποδομών του!

http://olympia.gr/2011/04/30/

Ο ρόλος των Μέσων Μαζικής Επιρροής…


Του Γ.Π.
Αν νομίζει ο απλός λαός ότι τον πόλεμο κατά της πλουτοκρατίας και του συστήματος θα τον κερδίσει με σύμμαχο τα ΜΜΕ (Μέσα Μαζικής Επιρροής), είναι γελασμένος.
Η μάχη κατά του οικονομικοπολιτικού κατεστημένου, δεν χρειάζεται διαμεσολαβητές.\
Με κύριο εκπρόσωπο το Μέγκα και τον Σκάι, η elite της Ενημέρωσης, υπό τον μανδύα του ελέγχου της εξουσίας, μία ταυτίζεται και βάζει πλάτη για να στηρίξει τον ένα πόλο του δικομματισμού και την άλλη στιγμή με την ίδια ξεδιαντροπιά, βάζει πλάτη για να στηρίξει τον άλλο, απαξιώνοντας μέσα σε μια εβδομάδα, σχεδόν, αυτόν που μέχρι πρότινος στήριζε με ζήλο.
Παλιό το κόλπο για να πιάνουν κορόιδο το λαό, που το μόνο το οποίο τον σώζει, είναι να τους έχει καταλάβει.
Μέχρι και ο Καψής ο Μανωλιός έβαλε τα ρούχα του αλλιώς και ως κανονικό βαπόρι της εργοδοσίας του, ξεστόμισε το απαράμιλλο σχόλιο για τους εκλεκτούς της καρδιάς του, δηλαδή την κυβέρνηση: Ως βαρύ απόφθεγμα της επί τρίλεπτο τοποθέτησής του, κατέληξε…, ότι αυτή η κυβέρνηση ώρες -ώρες δείχνει να μην έχει καταλάβει την κρισιμότητα και σοβαρότητα της κατάστασης που διέρχεται η χώρα. Με άλλα λόγια ο Μανώλης έκανε την καρδιά του πέτρα στο όνομα της πολιτικής των αφεντικών του.
Την αμέσως προηγούμενη βραδιά, ο Γιάννης Πρετεντέρης ‘’βρήκε’’ στο επικείμενο Ζάππειο 2, την πρώτη οργανωμένη και πολλά υποσχόμενη συζήτηση για την οικονομία. Και ‘’σαμαρικός’’ ο Γίάννης και άντε να δούμε…
Λίγες δε μέρες πριν, το μέχρι πρότινος ‘’γραφείο Τύπου’’ του ΠΑΣΟΚ, πρωινάδικο, Οικονομέα-Καμπουράκη, κάλεσε έναν ανεκδιήγητο καθηγητή οικονομικών της Οξφόρδης, τον κύριο κύριο Τσωμόκο, για να προσεγγίσει επιστημονικά τα χαρακτηριστικά του ελληνικού χρέους.
Η καθηγητάρα, λοιπόν, ξεκίνησε την ‘’προσέγγισή’’ του με το ότι βρισκόμαστε σε αδιέξοδο γιατί λέει…, δεν ακολουθήσαμε πριν ένα χρόνο την πρόταση Σαμαρά! Λέει…
Μέσα δε, σε 10 λεπτά, ανέφερε το όνομα του Αρχηγού του…, πέντε φορές, ο ‘’επιστήμονας’’! Τυχαίο;;; Φορετός ο επιστήμονας, όπως λέει η έγκυρη πηγή!
Πόσα υπογλώσσια, τώρα, πήρε ο Καμπουράκης για να καταπιεί το φαρμάκι, δεν ξέρω!
Και σα να μην έφτανε το Μεγκα, ο νηφάλιος… και μέχρι πρότινος ‘’μνημονιακός’’ καλαμαράς και ξενόφερτος αρχιερέας του καπιταλισμού, Αλέξης Παπαχελάς, στην προχθεσινή παρουσία του απέναντι στην αιθέρια ύπαρξη της Σίας Κοσιώνη-προφανώς όμως, όχι για να την εντυπωσιάσει- και τι δεν έσουρε στον έτερο αμερικανόφερτο ΓΑΠ!
Τον κατονόμασε έως και καμιά δεκαριά φορές μέσα σε 7-8 λεπτά, σούρνοντάς του όσα δε σέρνει η σκούπα…
Το ζήτημα είναι να μην την πατήσει ο λαός και τους πιστέψει. Να μην ‘’ψηθεί’’ ότι αυτοί οι χαμαιλέοντες, ελέγχουν την εξουσία, αξιοκρατικά. Ελέγχουν μεν, αλλά ανάλογα με το πώς διαμορφώνονται τα συμφέροντά των εφοπλιστών και εργοληπτών, αφεντικών τους!

WikiLeaks: Την εμφύτευση μικροτσίπ σε κρατουμένους του Γκουαντάναμο, πρότεινε ο Βασιλιάς της Σαουδικής Αραβίας Αμπντάλα


Από: ID-on't

σχόλιο ID-ont: Λίγο-λίγο αυξάνονται οι φωνές που ζητάνε η "Κάρτα του Πολίτη" να περάσει ως εμφύτευμα στο ανθρώπινο σώμα, ξεκινώντας και καλά, πρώτα από τους "κακούς". Έτσι για να αρχίσουμε να εξοικειωνόμαστε με το σενάριο της επόμενης δεκαετίας (ή μήπως της τωρινής;).

Σύμφωνα με απόρρητα αμερικανικά έγγραφα που αποκαλύφθηκαν από το WikiLeaks και δημοσιεύονται στο περιοδικό Der Spiegel ο βασιλιάς Αμπντάλα της Σαουδικής Αραβίας πρότεινε το 2009 στους Αμερικανούς να εμφυτεύσουν ηλεκτρονικά τσιπάκια στους κρατούμενους της φυλακής του Γκουαντάναμο προτού τους αφήσουν ελεύθερους, «όπως το κάνουν στα άλογα ή στα γεράκια», σε συνομιλία που είχε με τον σύμβουλο του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα, Τζον Μπρέναν, για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας.
Το Der Spiegel επικαλείται ένα τηλεγράφημα της αμερικανικής πρεσβείας με ημερομηνία 22 Μαρτίου 2009, λίγες μέρες μετά την συνομιλία τους στο ιδιωτικό ανάκτορο του Αμπντάλα στο Ριάντ.

Ο Μπρέναν επικαλέστηκε τα νομικά εμπόδια για την εφαρμογή μιας τέτοιας πρότασης: «Τα άλογα δεν έχουν καλούς δικηγόρους», φέρεται να απάντησε, σύμφωνα με την ίδια πηγή.


Θυμήθηκαν την Marfin, παραμονές Πρωτομαγιάς!


Πριν από ένα χρόνο ακριβώς, κάποιοι αλήτες κουκουλοφόροι πέταξαν μολότοφ, έκαψαν την Marfin στην οδό Σταδίου και τρεις άνθρωποι, υπάλληλοι της τράπεζας πνίγηκαν από τους καπνούς και πέθαναν.
Είναι γνωστή σε όλους η ιστορία, συγκλόνισε το Πανελλήνιο, προκάλεσε την οργή κατά των κουκουλοφόρων, ταυτόχρονα όμως προκάλεσε και το φόβο του κόσμου που ενώ θέλει να διαδηλώσει, φοβάται μην έχει την ίδια τύχη.
Εκείνη η πορεία που κατέληξε στο θάνατο των τριών νέων, ήταν η πρώτη αυθόρμητη και ακηδεμόνευτη διαμαρτυρία κατά του Μνημονίου, που λίγες ημέρες πριν είχε ανακοινωθεί από τον κ. Παπανδρέου.
Αν θυμηθείτε καλά, από τότε οι πορείες που έγιναν ήταν μετρημένες στα δάχτυλα, ειδικά σε μια χρονική περίοδο όπου ο κόσμος βιώνει τις τραγικές συνέπειες της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης.
Όλες οι πορείες έχουν σημαδευτεί από εκείνη του περασμένου Μαίου με τους τρεις νεκρούς. Διότι ο κόσμος φοβάται ότι κάθε φορά που θα κατέβει στους δρόμους, κάποιοι αλήτες προβοκάτορες θα κάνουν την Αθήνα… Μιζράτα. Ήδη μέσα στο φθινόπωρο στο κέντρο της πρωτεύουσας άναψαν αρκετές φωτιές, κάποιοι ξαναπροσπάθησαν να μπουν στη Βουλή, ξαναέγιναν επεισόδια. Το αποτέλεσμα ήταν όλο και λιγότεροι να κατεβαίνουν στις διαδηλώσεις να διαμαρτυρηθούν για τον αβίωτο βίο τους. Φτάσαμε στο σημείο να πηγαίνουν 50.000 άνθρωποι στις πορείες και να το θεωρούμε επιτυχία την εποχή του Μνημονίου.
Και ξαφνικά, ένα χρόνο μετά όπου είμαστε έτοιμοι να υπογράψουμε ένα ακόμη μνημόνιο, όπου τη Δευτέρα η κυβέρνηση θα ανακοινώσει τα μέτρα για τη φοροδιαφυγή και σε λίγες ημέρες η τρόικα θα έρθει να μας βάλει χέρι, κάποιοι ξαναθυμούνται τη Marfin. Όχι ότι πρέπει να ξεχνάμε τους τρεις άτυχους νέους που κάποιοι δολοφόνοι τους έκαψαν. Αυτό δεν πρέπει ποτέ να το ξεχάσουμε.
Όμως, πολύ παράξενο μου φαίνεται ότι ξαφνικά μια εκπομπή όπως οι “Πρωταγωνιστές” του Στ. Θεοδωράκη θα ξαναθυμίσουν στον κόσμο τα δραματικά εκείνα γεγονότα.
Ή μήπως δεν είναι παράξενο που η Αστυνομία ξύπνησε ξαφνικά και έκανε τέσσερις προσαγωγές υπόπτων για τις μολότοφ που έπεσαν στην τράπεζα πριν από ένα χρόνο;
Το έργο, το δραματικό αυτό έργο, θα έρθει ξανά στη μνήμη μας, όχι για την τραγικότητα που έχει η δολοφονία τριών ανθρώπων αλλά για να μας θυμίσει πόσο «επικίνδυνες» είναι οι διαδηλώσεις.
Μην πάτε, μπορεί να πάθετε τα ίδια, είναι το συμπέρασμα και μάλιστα ενώ αύριο, ημέρα του εορτασμού της Πρωτομαγιάς, οργανώνονται πορείες. Αλλά και για τις συγκεντρώσεις που έρχονται στο μέλλον, όπως η πανελλαδική απεργία της 11ης Μαίου.
Ο φόβος είναι ο καλύτερος σύμμαχος κάθε κυβέρνησης που παίρνει αντιλαϊκά μέτρα. Ο φοβισμένος κόσμος, δεν κατεβαίνει στους δρόμους, οπότε και η κυβέρνηση έχει το κεφάλι της ήσυχο. Διότι από τον… καναπέ επανάσταση δε γίνεται.
Γι’ αυτό η υπενθύμιση με κάθε τρόπο της τραγωδίας δε γίνεται για εκπαιδευτικούς λόγους. Γίνεται για να κοπούν τα πόδια του λαού, να παραλύσει από το φόβο του, να μην πάει στην πορεία, να μην αφήσει τα παιδιά του να διαμαρτυρηθούν για το ζοφερό μέλλον τους. Να μην κατέβουν οι άνεργοι να ζητήσουν δουλειά, διότι καλύτερα… ζωντανός και χωρίς δουλειά παρά νεκρός και άνεργος.
Ο φόβος παραλύει τα πάντα και η υπενθύμιση της υπόθεσης της Marfin έχει αυτό ακριβώς τον σκοπό. Η απάντηση του κόσμου είναι η μαζική διαμαρτυρία, η απομόνωση των μπαχαλάκηδων προβοκατόρων, η πίεση στην κυβέρνηση ή να αλλάξει ή να βουλιάξει.
Το χρωστάμε όλοι στη μνήμη των τριών υπαλλήλων της τράπεζας.